πολυκόμματος

-η, -ο, Ν

αυτός που αποτελείται από πολλά κομμάτια («άρμπουρο πολυκόμματο»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + κομμάτι (πρβλ. μονο-κόμματος). Η λ. μαρτυρείται από το 1865 στον Στέφ. Α. Κουμανούδη].